Kalendarium historii rodziny Bohdana, Katarzyny, Kasi, Doroty, Pawła i Piotra Błażewiczów oraz drukarni działającej w ich mieszkaniu na Jaworowej 44/1, w kontekście historii Polski
1914-20 – Bolesław Stolarczyk (pseud. Świda) bierze udział w I wojnie światowej w IV Pułku Legionów zorganizowanym przez Józefa Piłsudskiego. W wolnej Polsce jest inżynierem dróg i mostów związanym z ruchem ludowym.
1917 – Jekatierina Bojew z domu Czernawina i Wsiewołod Bojew uciekają z Petersburga do Kowna, gdzie rodzi się Tatiana Bojew późniejsza mama Katarzyny Błażewicz.
1917 – Państwo Leokadia i Antonii Pietraszunowie adoptują w Wilnie Apolonię Dziziulewicz, przyszłą mamę Bohdana Błażewicza.
1928 – Jan Błażewicz i Apolonia Dziziulewicz biorą ślub w Wilnie. Jan Błażewicz pracuje przy pomiarach kartograficznych dla wojska.
1939 – 1 i 17 września Niemcy i Związek Sowiecki napadają na Polskę. Bolesław Stolarczyk będąc za stary na pobór do wojska, ucieka przed frontem do Kowna. Tam poznaje swoją przyszłą żonę Tatianę Bojew.
Jan Błażewicz bierze udział w wojnie obronnej, a następnie wstępuje do Związku Walki Zbrojnej i ukrywa się w oddziale partyzanckim na Wileńszczyźnie. Jego żona Apolonia wraz z córką Felicją zamieszkują w domu rodzinnym Jana w podwileńskiej wsi Wielka Rzesza.
28 października 1939 – wojsko litewskie wkracza na Wileńszczyznę (układ między Związkiem Sowieckim a Litwą z 10 X 1939).
1940 (15 czerwca) – Związek Sowiecki zajmuje Litwę, następnie wciela ją formalnie do swojego państwa.
1941 (22 czerwca) – Niemcy rozpoczynają wojnę ze Związkiem Sowieckim i zajmują Litwę.
1942 – w wileńskim szpitalu śś. Rafała i Filipa na Placu Łukiskim rodzi się Bohdan Błażewicz.
1942-44 – Bolesław Stolarczyk i Tatiana z Jekatieriną Bojew (mama Tatiany) wyjeżdżają z Kowna i przez Wilno, Sokółkę, Grodno, Warszawę trafiają i zamieszkują w Częstochowie. Rodzi się Katarzyna Stolarczyk (później Błażewicz).
1944 ( 7-13 lipca) – Powstanie Wileńskie zwane Operacją „Ostra Brama” czyli wspólne z Rosjanami oswobodzenie Wilna. Następnie Rosjanie rozbroili i aresztowali dowództwo oraz kilka tysięcy żołnierzy AK. Jan Błażewicz unika aresztowania i dalej działa w partyzantce na terenie Wileńszczyzny.
1945 – W pierwszych miesiącach roku Bolesław Stolarczyk z rodziną i teściową Jekatieriną Bojew przenosi się do Olsztyna, by zarządzać odbudową gazowni oraz wodociągów i kanalizacji. W maju wchodzi do Zarządu Wojewódzkiego Stronnictwa Ludowego, w grudniu 1946 zostaje prezesem, a od stycznia 1947 wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego PSL.
1945 grudzień – Jan Błażewicz zostaje aresztowany i po rocznym areszcie w więzieniu na Łukiszkach zasłany do obozu pracy w Workucie (1946).
1946 maj – Apolonia Błażewicz z córką Felicją i synem Bohdanem wyjeżdża transportem przesiedleńczym do Olsztyna. Babcia Apolonia pracuje w różnych instytucjach opiekuńczych jak domy dziecka, świetlice na terenie województwa.
1956 ( 28 czerwca) – krwawo zmiażdżona przez władzę manifestacja mieszkańców Poznania, zwana przez niektórych „ostatnim powstaniem”;
– po skończeniu siedmioklasowej szkoły podstawowej w Likuzach Katarzyna Stolarczyk dostaje się do I LO w Olsztynie im. A. Mickiewicza, a Bohdan Błażewicz do Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, gdzie uczy go między innymi legendarny kapitan Karol Olgierd Borchardt.
1958 – Bohdan Błażewicz zostaje wyrzucony ze Szkoły Rybołówstwa Morskiego. Podejmuje różne prace, między innymi jako pracownik techniczny u jubilera czy ratownik WOPR nad Jez. Długim w Olsztynie.
1960 – Katarzyna Stolarczyk zdaje maturę i zaczyna naukę na Studium Nauczycielskim w Olsztynie o specjalizacji polonistyka. W 1962 podejmuje pracę w Szkole Podstawowej nr 8, ul. Pieniężnego w Olsztynie. Uczy j. polskiego, j. rosyjskiego, muzyki, prowadzi teatr szkolny oraz drużynę zuchową, a potem harcerską.
1962 (20 marca) – śmierć dziadka Bolesława Stolarczyka (Olsztyn).
1964 (27 sierpnia) – Katarzyna Stolarczyk i Bohdan Błażewicz biorą ślub w katedrze olsztyńskiej i zamieszkują we Wrocławiu w domu dalszego krewnego Tadeusza Feli na ul. Jaworowej 44/1. Bohdan podejmuje pracę w Pafawagu oraz naukę wieczorową w zasadniczej szkole zawodowej, a następnie w technikum. Katarzyna pracuje w Szkole Podstawowej nr 27 na Żernikach, a następnie w SP nr 33 na ul. Kruczej, prowadzi drużynę zuchową, a następnie harcerską, podejmuje studia zaoczne na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu.
1965 – urodziła się moja pierwsza siostra Kasia Błażewicz.
1966 – całoroczne obchody kościelne 1000-lecia Chrztu Polski, gromadzące dziesiątki, a nawet setki tysięcy Polaków. Pierwsza możliwość policzenia się jak jest nas wielu.
1968 marzec – protesty studenckie w całej Polsce, w tym we Wrocławiu, bardzo rzadko wspierane przez robotników. W tej nielicznej grupie jest mój ojciec Bohdan.
28 września – Tragiczna śmierć najmłodszej Kasi.
1969 – urodziła się moja druga siostra Dorota Błażewicz.
1970 (grudzień) – krwawo stłumione przez komunistów protesty robotnicze na Wybrzeżu (Trójmiasto, Szczecin). Dzięki swoim znajomym z Gdyni, Błażewicze znają relacje naocznych światków tych wydarzeń.
1972 – urodziło się trzecie dziecko Paweł Błażewicz; moja mama Katarzyna zostaje zatrudniona w Ośrodku Metodycznym przy Kuratorium woj. wrocławskiego na stanowisku wizytatora j. polskiego w szkołach podstawowych, a następnie w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych, w 1977 broni doktorat. Tato pracuje w różnych zakładach jako technik mechanik obróbki skrawaniem oraz spawacz konstrukcji stalowych.
1973 (28 lutego) – umiera prababcia Jekatierina Bojew z domu Czernawina (Olsztyn).
1976 (25 czerwca) – manifestacje antyrządowe między innymi w Radomiu, Płocku i Ursusie.
1977 (maj) – umiera „przyszywany” dziadek Tadeusz Fela, żołnierz AK Okręgu Wileńskiego, więziony po wojnie w Donbasie, który sprowadził Katarzynę i Bohdana Błażewiczów do swojego domu we Wrocławiu na Jaworowej 44/1.
1978 – rodzi się czwarte dziecko Błażewiczów mój brat Piotr; do Wrocławia przeprowadza się mama Katarzyny – babcia Tatiana Stolarczyk;
16 października wybór Karola Wojtyły na Papieża.
1979 – pielgrzymka Jana Pawła II do Polski. 2 czerwca msza św. i homilia na Placu Zwycięstwa w Warszawie: „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi! Tej ziemi!
1980 sierpień – strajki w całej Polsce owocujące podpisaniem umów z rządem PRL 30 sierpnia w szczecińskiej Stoczni im. Adolfa Warskiego (dzisiaj Stocznia Szczecińska) i 31.08 w gdańskiej stoczni im. Lenina.
Katarzyna i Bohdan Błażewiczowie wstępują do NSZZ „Solidarność”, Bohdan uczy się drukować najprawdopodobniej na Politechnice Wrocławskiej (kontakt z Tadeuszem Huskowskim?). Angażuje się w tworzenie NSZZ „Solidarność” w „Pafawagu” i „Megabudzie”.
1981 (13 grudnia) – wprowadzenie stanu wojennego.
Tato bierze udział w organizowaniu strajku w „Megabudzie”. Po rozbiciu strajku udaje mu się uciec. Tego samego lub następnego miesiąca przy wsparciu żony organizuje drukarnię w piwnicy swojego domu przy ul. Jaworowej 44. Najprawdopodobniej druk pism: „Z Dnia na Dzień”, „Biuletyn Dolnośląski”…
1982 – od lutego 1982 współpraca z Piotrem Plenkiewiczem, następnie z Krzysztofem Sosną („Wiadomości Bieżące”?).
1983 – początek „Wyrostka” we współpracy z Tadeuszem Patrzałkiem; tato zostaje członkiem „Solidarności Walczącej” dzięki kontaktowi z sąsiadami Tomaszem Szlachcicem i Aleksandrem Lebiedzińskim. Mama pozostawia dotychczasowa pracę naukową i zaczyna uczyć w Szkole Podstawowej przy Szpitalu im. Tadeusza Marciniaka na ul. Traugutta, gdzie zostanie do emerytury.
1983-89 – na dzień dzisiejszy wymyka się uporządkowanej chronologii współpraca z ok. 30 pismami opozycyjnymi oraz liczne szkolenia drukarskie, jakich ojciec udzielał. W tym czasie był na różny sposób zaangażowany także w organizację manifestacji i ściąganie niewykrytych nadajników Radia „Solidarność” po emisji programu.
1985 – Jurij Gorbaczow obejmuje władzę w Związku Sowieckim; początki pieriestrojki i w efekcie rozpoczęcie przez komunistów przygotowań do procesu transformacji nazwanej później „okrągłostołową”.
1987 – Tato zostaje zwolniony z pracy i zatrudniony formalnie w parafii kapucynów pw. św. Augustyna, oprócz wydawnictw opozycyjnych rozpoczyna się też w parafii druk „Głosu Parafian”, wydawnictw dotyczących duchowości franciszkańskiej oraz periodyku „Wierni Bogu i Ojczyźnie Drohobyczanie”; w kwietniu pierwsza rewizja na Jaworowej 44/1 i zatrzymanie mamy i taty na 48 godz. Rodzice podejmują decyzję o znacznym ograniczeniu drukowania we własnym mieszkaniu.
9 listopada zostają aresztowani Kornel Morawiecki i Hanna Łukowska-Karniej. Tato wstępuje do Ugrupowania Politycznego „Zamek” związanego z Rządem Londyńskim i podejmuje się druku pierwszego i następnych numerów czasopisma „Zamek”. Przestaje wychodzić „Wyrostek”, ponieważ powstaje wiele samodzielnych pisemek szkolnych. Niektóre z nich także są drukowane przez Błażewiczów np. „Chcąc Nie Chcąc”.
1988 (30 sierpnia) – Kornel Morawiecki nielegalnie wraca do Polski.
1989 (6 lutego-5 kwietnia) – obrady „okrągłego stołu”; 4 czerwca skutkują fasadowymi pseudowolnymi wyborami do Sejmu (z góry zostało ustalone, że tylko 35 % posłów może wejść spoza list komunistycznych, przy czym mogą to być tylko opozycjoniści skupieni wokół Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Zasada ta nie obejmowała wyborów do Senatu). Tak wybrane Zgromadzenie Narodowe (Sejm i Senat) wybiera 19 lipca W. Jaruzelskiego jako pierwszego Prezydenta III RP; 12 września powołanie rządu Tadeusza Mazowieckiego z Czesławem Kiszczakiem dotychczasowym szefem komunistycznych służb specjalnych jako wicepremierem i Ministrem Spraw Wewnętrznych.
1990 – Bohdan Błażewicz wciąż drukuje kilka czasopism opozycyjnych jak „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Kontra”.
7 lipca – Kornel Morawiecki ujawnia się i zakłada „Partię Wolności”.
1991 – wychodzi pierwszy numer, ostatniego z czasopism drukowanych przez drukarnię Błażewiczów, „Biuletynu Informacyjnego Partii Konserwatywno-Liberalnej”.
23 grudnia do 5 czerwca 1992 – funkcjonowanie rządu Jana Olszewskiego.
Paweł Błażewicz
