Łukowska-Karniej Hanna

Hanna Łukowska – Karniej urodziła się 7 sierpnia 1941 r. w Nowej Borowlance w Kraju Ałtajskim na Syberii. Przyjechała do Polski po wojnie transportem repatriacyjnym. Od 1970 r. studiowała historię na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 60. pracowała m. in. jako operator techniczny komputera Odra na Politechnice Wrocławskiej, a w latach 1972-1986 w Bibliotece Instytutu Matematyki na Politechnice Wrocławskiej.

Uczestniczyła w wydarzeniach marcowych w 1968 r. Działalność konspiracyjną prowadziła od 1979 r., kiedy podjęła się prowadzenia tajnej biblioteki „Biuletynu Dolnośląskiego”. Od 1980 r. była członkinią Solidarności.

W dniu ogłoszenia stanu wojennego w swoim mieszkaniu ukryła Kornela Morawieckiego. W wyniku tego tam, jako w miejscu znanym przez Morawieckiego, utworzono struktury poligraficzne i kolportażowe powstającego Regionalnego Komitetu Strajkowego Dolny Śląsk (dalej: RKS Dolny Śląsk) oraz pierwszą podziemną siedzibę redakcji pisma „Z Dnia na Dzień”.

Od 1982 r. współtworzyła Solidarność Walczącą (dalej: SW): organizowała jej struktury i łączność poszczególnych komórek, pomagała także Morawieckiemu w ukrywaniu się.

W maju 1983 r. została zatrzymana i przesłuchiwano ją w związku ze sprawą przeciw redaktorom i drukarzom pisma SW „Wiadomości Bieżące”; od 1984 r. była poszukiwana listem gończym, w wyniku czego aresztowano ją. Na szczęście zwolniono ją w tym samym roku na mocy amnestii z 22 lipca 1984 r. Później wielokrotnie zatrzymywano ją i poddawano rewizjom, mimo to dalej działała w SW. W 1987 r. ponownie została aresztowana (oskarżono ją o działalność antypaństwową; jej proces był utajniony z obawy na manifestacje tłumów, które chciały go obserwować). Nie doszło do zapadnięcia wyroku i w 1988 r została zwolniona.

W latach 1992-2006 pracowała jako nauczycielka historii w Zespole Szkół nr 4 we Wrocławiu.

Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (Londyn 1988) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

Źródło: Encyklopedia Solidarności