Dane świadka
| Nazwisko i Imię: | Medoń Piotr |
Biogram
Piotr Medoń urodził się 15 kwietnia 1951 r. w Jeleniej Górze. W 1975 r. ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego i został nauczycielem akademickim w Katedrze Biofizyki Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Wspomina, że w 1980 r., kiedy wrócił z wakacji, nie miał jak wrócić do domu z Dworca Głównego, bo w związku ze strajkami komunikacja została zawieszona. Dlatego też do domu, na Oporów, odległą od centrum willową dzielnicę Wrocławia, musiał iść piechotą.
Z pewnymi wyrzutami sumienia mówi o tym, jak rok przed wprowadzeniem stanu wojennego kolega z pracy poprosił go o udostępnienie piwnicy do druku, a on odmówił ze strachu. Jednak wraz z powstaniem Solidarności zdecydował się konspirację. Wtedy też umożliwił w swoim pokoju drukowanie „Solidarności Dolnośląskiej”.
W styczniu 1982 r., gdy były u niego dziewczyny odpowiedzialne za drukowanie, jednocześnie miała miejsce impreza, w której uczestniczyło aż 48 osób. Akurat wtedy przyszło ZOMO i aresztowano pana Piotra. Zawieziono go do aresztu przy ul. Łąkowej. We wspomnieniach Świadka Historii miejsce to jawi się niezbyt przyjaźnie: cele były koszmarne, ciemne, było brudno, a na dodatek w całym budynku panował niesamowity smród.
Razem z nim w celi przebywał Jerzy Przystawa, wykładowca fizyki (znawca cząstek elementarnych), którego pan Piotr znał. Na początku stanu wojennego większość ludzi nie wiedziała, jak zachować się w czasie przesłuchania czy spotkania z przedstawicielami władz. Pan Jerzy udzielił rad panu Piotrowi na ten temat; po jakimś czasie zaczęto wydawać broszury informacyjne dla obywateli.
W areszcie przy ul. Łąkowej spędził około trzech – czterech tygodni; potem został przewieziony do Ośrodka Odosobnienia w Nysie. Tam warunki bytowe były lepsze, tam też poznał wiele osób, z którymi później działał w opozycji, m. in. Wojciecha Myśleckiego i prof. Tadeusza Zipsera. Zwolniono go 1 lipca 1982 r.
Czuł, że walka z komunizmem nie może być koncyliacyjna, dlatego zdecydował się na aktywność w Solidarności Walczącej (dalej: SW). Odpowiedzialny był za kolportaż, organizował też papier, zakładał drukarnie i szkolił ludzi. Organizował struktury zakładowe w Jeleniej Górze.
W 1984 r. został aresztowany (on i jego współpracownicy zostali wydani przez Wojciecha Klementowskiego).
Okres, kiedy działał w SW, uznaje za najważniejszy czas w życiu. A komunizm postrzega jako coś, co powodowało marnowanie potencjału ludzi, szczególnie tych dobrze wykształconych.
W 1989 r. zwolnił się z Akademii Medycznej i od tamtej pory pracował w sektorze prywatnym, m. in. w telekomunikacji. Od 2003 r. prowadzi własną firmę świadczącą usługi konsultingowe dla firm telekomunikacyjnych.