Sarnecki Jacek

Jacek Sarnecki urodził się 17 października 1954 r w Warszawie, 10 lat po Powstaniu Warszawskim. Pochodzi z inteligenckiej i bardzo patriotycznej rodziny. W czasach komunizmu ojciec słuchał w domu Radia Wolna Europa.

Studiował wieczorowo i pracował w firmie zaopatrzeniowej. Sytuacja zawodowa pozwalała mu na jednoczesne prowadzenie działalności opozycyjnej, szczególnie, że w pracy miał możliwość korzystania z maszyny do pisania, więc w czasie, kiedy nie musiał wykonywać obowiązków służbowych, przepisywał biuletyny informacyjne.

W 1980 r. pracował w Stołecznym Oddziale Wojewódzkim NBP. Tam przewodniczącym i wiceprzewodniczącym Solidarności byli członkowie PZPR, z tego powodu nie przystąpił do związków zawodowych. Zapisał się dopiero w lutym 1981 r., jak zaczęto realizować postulat wolnych sobót. Kiedy ogłoszono stan wojenny, w poranek poniedziałkowy 14 grudnia przypadkiem znalazł w pracy maszynę do pisania, którą ukradł i na której przepisywał gazetki informacyjne aż do końca lat 80.

W Solidarności zajmował się kolportażem znaczków, książek i gazet. W maju 1982 r. uczestniczył w pierwszych manifestacjach. Do Solidarności Walczącej (dalej: SW) zaprzysiężony został w latach 1986-1987. Udało mu się ominąć większych represji.

Ma żonę Jolantę, z którą poznał się już w czasach opozycji, i dwójkę dzieci: córkę i syna.

Do tej pory utrzymuje kontakty z około 30 osobami z SW: spotykają się regularnie, do dziś mają też sztandar.