Wyrazem rosnącego niezadowolenia społecznego w PRL były fale strajków i demonstracji w 1956, 1968 czy 1970 r. Ich brutalne tłumienie nie rozwiązywało żadnych problemów. Wręcz przeciwnie. Od połowy lat 70. w Polsce zaczęły pojawiać się zorganizowane grupy opozycyjne takie jak Studenckie Komitety Solidarności, Komitet Obrony Robotników (przemianowany później na KSS „KOR”), Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela czy Konfederacja Polski Niepodległej. Do najważniejszych wydawanych w podziemiu pism należał „Biuletyn Dolnośląski”, ukazujący się regularnie od 1979 r. To wokół niego skupiło się środowisko z Kornelem Morawieckim na czele, którego duża część wkrótce stworzyć miała Solidarność Walcząca. W takich warunkach zaczęła kiełkować opozycja, która w latach 1980-1981 miała przybrać masowy charakter.
Projekt dofinansowany ze środków Programu Rządowego na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020