Środowisko przyszłej Solidarności Walczącej zaczęło się kształtować już w 1979 r., kiedy to Kornel Morawiecki przejął i zradykalizował „Biuletyn Dolnośląski”, skupiając stopniowo wokół pisma osoby, które w latach następnych miały w dużym stopniu stanowić o obliczu Solidarności Walczącej. Po ogłoszeniu stanu wojennego część działaczy „Solidarności” skupionych wokół Morawieckiego nie zgadzało się kierownictwem podziemnej „S” co do objętej strategii działania. W czerwcu 1982 r. założyli więc własną organizację, którą nazwali Solidarność Walcząca. Już od momentu powstania SW głosiła konieczność całkowitego odsunięcia komunistów od władzy. Podobnie jak inne niezależne organizacje prowadziła swoje wydawnictwo i drukowała liczne broszury, książki i periodyki (m.in. „Solidarność Walczącą” i „Solidarność Dolnośląską”). Organizowano akcje protestacyjne i demonstracje na ulicach miasta. Jednakże oprócz działalności propagandowej, tym co odróżniało ją od pozostałych podziemnych grup, było prowadzenie działań wywiadowczych i kontrwywiadowczych wymierzonych przeciwko Służbie Bezpieczeństwa czy milicji. Wspierano również opozycyjne grupy poza Polską, także w Związku Sowieckim publikując wydawnictwa w językach rosyjskim, ukraińskim i czeskim.


asos_logo

Projekt dofinansowany ze środków Programu Rządowego na rzecz Aktywności Społecznej Osób Starszych na lata 2014-2020